De tijd vliegt! Zeker met vakanties en carnavalsfeestjes tussendoor. Nog zo’n ongeveer 4 maanden en dan is het al weer tijd voor de eind expo! Maar mijn deadline is zelfs nog iets korter want mijn eindwerk wordt op 5 juni al tentoongesteld op Night of the Nerds in Eindhoven! Een perfecte gelegenheid om vlak voor de beoordeling nog mijn werk op een groter publiek te kunnen testen. Maar voor die tijd moet er nog enorm veel gebeuren.
Afgelopen weken heb ik nog even met mijn leraren lopen sparren. Het concept voelde voor mij ook nog niet 100% compleet. Waar ik vooral tegenaan liep was de spanningsboog. Je zou nu de bril opzetten, in het paradijs terechtkomen en het vervolgens zien stukgaan. Een goede opbouw is nog niet aanwezig. Ik kreeg als feedback dat het misschien te druk en overweldigend is om meteen in het paradijs te stappen als je de vr bril opzet. Ik moet een spannende opbouw maken naar het paradijs toe. Andere feedback die ik meekreeg was te kijken naar de rol van de kijker. Wat doet de aanwezigheid van de kijker? Als iemand er voor kiest om niet de installatie te kijken, zal hij uiteindelijk alsnog stuk gaan doordat iemand anders hem wel bekijkt. Hoe kan ik de kijker individueel een rol laten spelen in mijn werk en meer betrokkenheid creëren?
Met deze feedback heb ik weer een tijdje zitten nadenken en schetsen. Dat het werk destructief is vind ik een goed punt. Hierdoor komt mijn boodschap sterker over omdat het toegeven aan de verleiding ook daadwerkelijk een gevolg heeft. Maar moet het werk altijd destructief eindigen, of moet ik de kijker de kans geven ook het juiste te doen? Ik wil nu een inleiding maken waarin ik rustig de kijker begin te verleiden naar het paradijs. Hiermee wil ik de spanning steeds hoger opbouwen tot het keuze punt. Hier kun je kiezen of je valt voor de verleiding en naar het paradijs wilt gaan, of dat je de verleiding weerstaat en de VR bril afzet. Als je valt voor de verleiding dan zal de VR een leven verliezen, maar als je de verleiding weerstaat zal er weer een leven bij komen. Op deze manier zal ik zelf ook de grip verliezen op het werk en heb ik ook geen invloed wanneer het wel of niet zal doodgaan. Zal de keuze ervoor zorgen dat je je meer betrokken voelt bij het werk? Misschien kan ik zelfs een verantwoordelijk gevoel opwekken en mensen moeten samenwerken om de VR te kunnen redden.
Met dit plan wil ik nu werken naar een eerste prototype waarin ik dit concept kan testen op een publiek. In tekst klinkt het misschien wel leuk en aardig, maar je kan niet aannemen hoe mensen daadwerkelijk op de installatie zullen reageren. Waar ik me nu ook vooral op wil focussen hoe ik de kijker in de inleiding kan verleiden. In deze verleiding moet ik de capaciteiten van VR zo goed mogelijk proberen te benutten. Ik wil de verleiding dus vooral visueel doen en misschien ook met wat interactiviteit van de kijker. Ik wil waarschijnlijk ook gebruik maken van een stem die je zowel verleidt als het verhaal verteld. Ook dit zijn allemaal dingetjes die ik zo snel mogelijk moet testen op een publiek.
En dan nu wat ik in mijn vorige blog beloofd heb: mijn eerste merchandise! Jawel een Eve & Eve tote bag! Met deze leuke tasjes support je niet alleen de LGTB gedachte, maar ook mijn eindwerk. Het volledige bedrag van de tasjes is namelijk een donatie aan mijn afstudeerwerk. Denk hierbij aan materialen, technologie of misschien een potje om eventueel extra hulp in te kunnen schakelen. De tekening op de tasjes heb ik gemaakt uit een lino snede. Hiermee heb ik een afdruk gemaakt die ik vervolgens met behulp van http://www.dopeoncotton.be op tasjes kan laten drukken. Ik vond het fijn om weer even lekker analoog te werken tussen al die computerschermen in.
De tasjes zijn vanaf 28 februari beschikbaar, maar je kunt er wel alvast een reserveren door een mailtje te sturen naar: irismeule@hotmail.com of door mij een berichtje te sturen.
Prijs: €5,00 (exclusief eventuele verzendkosten)
Dat was het dan weer. Nieuwe blog volgende week! Stay tuned!